„Rytmika nie jest sztuką, nie jest celem samym w sobie, jest przygotowaniem do wszystkich sztuk, jest wychowaniem.
Muzyka w greckim ujęciu tego słowa jest elementem pedagogicznym najwyższej rangi i właśnie dlatego moja metoda musi pozostać na wskroś muzyczną”
Ogólne założenia zajęć rytmicznych
W ciągu całego roku szkolnego są wprowadzane piosenki tematycznie związane z planem pracy nauczyciela – dostosowane do aktualnej pory roku oraz elementy tańców ludowych i współczesnych.
Wprowadzany jest cykl zajęć umuzykalniających mających na celu kształcenie dyscypliny rytmicznej oraz uwrażliwienie na różne elementy muzyki:
-dynamiczne /uczące spostrzegania zmian dynamiki i reagowania na nie ruchem;
– agogiczne /ćwiczące umiejętność natychmiastowego reagowania na zauważone zmiany agogiki;
– artykulacyjne /uczące spostrzegania i odzwierciedlania ruchem różnic artykulacyjnych;
– ćwiczenia reagowania na temat melodyczny /tj. spostrzegania i odzwierciedlania ruchem linii melodycznej i frazy muzycznej;
odzwierciedlenie ruchem wartości rytmicznych, metrum muzycznego, i prostych tematów rytmicznych;
Podczas zajęć wprowadzane będą ćwiczenia, których celem jest rozwijanie twórczej inwencji dziecka. Należą do nich improwizacje ruchowe śpiewane i grane. Ćwiczenia tej grupy szczególnie mocno wiążą zadania ogólnowychowawcze z zadaniami muzyki. Kształcąc bowiem samodzielność wypowiedzi, twórczą postawę i aktywność, pozwalają na pozbycie się zahamowań.
Rytmika jest w pedagogice muzycznej najpełniejszą metodą wychowania przez sztukę. Metoda ta, będąca syntezą kształcenia umiejętności muzycznych i podstawowej wiedzy o muzyce /poprzez trzy sposoby przeżycia muzyki: ruch, śpiew i tworzenie/, realizująca cele wychowania ogólnego, oparta na zrozumieniu tkwiącej w dziecku potrzeby ruchu i aktywności – wychowuje człowieka nie tylko wrażliwego na sztukę, ale samodzielnego, inteligentnego, aktywnego, sprawnego fizycznie, przyszłego odbiorcę muzyki, a często jej wykonawcę i twórcę.
